Níl muid ag dó airgid - agus rinne muid iarracht gan airgead a chaitheamh ón gcéad lá.

Nuair a scóráil Mikey Sheehy an cúl úd i gcoinne Átha Cliath i 1978, chuir sé Paddy Cullen, cúl báire Átha Cliath, i gcomparáid le bean a bheadh ag rith i dtreo na cistine agus boladh dóite an chíste atá san oigheann á fháil aici.

Bhí ceist eile á plé: laghdú a dhéanamh ar thruailliú san atmaisféar ó gháis mar dhé-ocsaíd charbóin, ó dhó breoslaí iontaise.

Bíonn spórt ag baint leis an stocaireacht a dhéanann na hiarrthóirí agus a lucht tacaíochta, le dó phóstaeirí na bpáirtithe eile, le ciceáil mhuintir na bpáirtithe eile, le scrios oifigí na bpáirtithe eile; leis na mionnaí móra agus na mionnaí beaga, leis an bhualadh bos agus an buaileam sciath, leis na bréaga agus na gealltaí, leis an gheáitseáil agus leis na gothaí, ach fós níl sárú an chuntais fhada ann.

Ba é an cur síos ar an eachtra seo i leabhar sheanuncail Bhalor a spreag na scéalta in *The Da Vinci Code *faoi loscadh na n-eiriceach stóinsithe.

Agus is féidir dul ann Oíche Shamhna agus sult a bhaint as ceiliúradh na féile ársa Ceiltí, Samhain, a chríochnaíonn le dó fear ollmhór caolaigh.

“Sin bean a bhfuil fuath don éagóir ag dó inti,” ar sé.

Tá mo shaol proifisiúnta ar fad caite agam i mBéal Feirste, i mBagdad, sa Bhoisnia, i mBéiriút – sin comhtharlúint uaime – ag amharc ar dhaoine taobh istigh de na limistéir sin ag dó agus ag fáil bháis.

Nuair a tháinig sí a fhad leis an teach s’againn, bhí an torann cosúil le hinneall eitleáin go díreach os cionn an tí, agus bhí sé deacair anáil a tharraingt ar feadh tamaill de dheasca ídiú ocsaigin an aeir.

Tá na laetha a raibh mé ag dó na mílte agus na mílte calra sa lá chomh fada sin ar shiúl nach bhfuil cuimhne agam ar conas a mhothaigh sé, ach tá cuimhne mhaith agam ar angst na fichidí, gan trácht ar na déaga.

Más aisteach féin é, ach bhí tuaisceart na hAstráile faoi thuile ag an am céanna a raibh an deisceart ag loscadh.

Anois níl aon charr idir mé agus an jíp ollmhór is é ag lascadh chugam ag 60 m.

Ar an teilifís, bhí cláracha ar loscadh Shráid Bombay ag drong dílseoirí i 1969 agus ar Bhúistéirí na Seanchille, dream dílseoirí síceapatacha a d’fhuadaigh, a chiapaigh agus a mharaigh ar a laghad 30 duine - Protastúnaigh ina measc - ag gearradh sceadamán na n-íobartach go minic.

Ní raibh an céachta acu, leoga, ach bhainidís feidhm as dóiteoireacht rialta leis an fhásra a dhó chun sealgaireacht a éascú agus le lusanna áirithe fónta a chur chun cinn.

Ag tús mhí álainn seo an Mheithimh tá Balor bocht ar buile; tá sé le ceangal; tá sé ina chaor mhire.

Is ceist bheo í seo, gan amhras ar bith agus tá an cuimsiú fairsing seo le moladh go mór tharla gur ríchosúil go bhfuil tobar ár saíochta, an slabhra gan briseadh sin, an Ghaeltacht, i gcontúirt mhór, faraor.

Ach is é an gad is gaire don scornach ná cén bronntanas a thabharfaidh sé do cén duine? Seo an cheist a bhí ag dó na geirbe ag Balor bocht.

Ar an dea-uair, níor éirigh le Savonarola saothar ealaíne na hAthbheochana ar fad a loisceadh agus ainneoin gur chaill na Medici a ról sa tsochaí mar bhaincéirí, níorbh fhada gur tháinig siad chun tosaigh arís sa saol mar arduaisle.

Ceathrar de Ghaeil na Cathrach a bhronn an achainni ach fágfaimid an focal scoir do Shéamas Mhac Seáin, duine de na daoine is mo a d'adhain an tine bheo i gcuideachta mhuintir eile Bhóthar Seoighe.

Cén fáth a rachaidís amach ag dó gluaisteán nuair a d’fhéadfaidís a bheith ag caint le cailíní ar facebook nó ag cur físeán ar Youtube.