" Ní raibh Gerry ina shuí i gceart nuair is seo anuas an staighre Aoife, ann ach go raibh sí ag cur cos amháin roimhe an cheann eile.

Agus Niall O Dowd ag seoladh leabhar Uí Chonchubhair, scuab Peter Ryan, leaschonsal na hÉireann i Nua-Eabhrac, isteach chun fáilte a chur roimh na scoláirí agus na scríbhneoirí.

Bhí mé ag siúl i lár na cathrach i mBéal Feirste cúpla Satharn ó shin, sa tsráid is mó siopaí sa chathair le linn do chorradh le 150 dílseoir siúl i lár an bhealaigh mhóir, ag ceol an amhráin Billy Boys ina bhfuil an líne: *"We're up to our necks in Fenian blood, Surrender or you'll die"* i seanard a gcinn.

Bhí muid in ann siúl isteach ann nuair a bhí muid cúig bliana déag d’aois, gan cheist.

Cuir leis sin gur mó uair ar theip ar Ó hIfearnáin sna blianta atá thart an bua a shantaigh sé a ghnóthú ach gur choinnigh sé air ag obair agus ag traenáil, idir dhá uair agus ceithre huaire déag in aghaidh na seachtaine, go huaigneach, aonarach agus é ag siúl na mílte míle ar shráideanna Chorcaigh sa mhodh aisteach siúil sin a bhaineann leis an spóirt is ansa leis.

Mhúchadh an crann sitce an fál agus an cosán in imeacht na mblianta sa gcaoi go mbíodh seanfhear ina chónaí leis féin ag siúl isteach tollán dorcha crann, i lár an lae, le gabháil chuig a theach féin! Ba cheadmhach an t-am sin crainn a chur le taobh cosáin nó le bruach srutháin gan srian ar bith agus b'shin é an cur a rinne dochar do shaol an duine agus do bheatha an éisc araon.

Bhí Mícheál Ó hAodha ag machnamh ar ghnéithe zenúla na scríbhneoireachta a d’eascair as tuairimí William Strunk, tuairimí arbh fhiú do dhuine a leagan roimhe mar mhíreanna treorach, b’fhéidir, i réimsí eile saoil.