An gníomhaí ======= Neach fireann éigin nach n-ainmnítear atá ina ghníomhaí sa chéad abairt ar fad, agus is é gníomh a rinne sé glam a ligean as ar dhul as radharc theach a athar dó.

Tha e an urra ris an neach-eagrachaidh, Brian Ó h-Eadhra, fear-ciùil agus co-chomhairliche ealain a tha stèidhte ann an Inbhir Nis, a' phròiseact a stiùireadh às leth goEvents.

Cò dh'fhaodadh a bhith san fharpais?Faodaidh neach sam bith a tha co-dhiù ochd bliadhna deug cur a-steach airson an fharpais cho fad 's a sheinneas iad ann an cànanan Ceilteach na Albais (no dualchainnt faisg).

Riochdaichidh gach neach mion-chànan air choireigin, bidh iad neo-eisimeileach, agus bidh ceangal agus eòlas aca ann an ceòl agus/no mion-chànanan.

Léirití iad mar neacha borrtha, gléasta i dtaiséadach, agus a n-aghaideanna ar lasadh leis an fhuil úr a bhí súite acu as na beo.

Siúlann sé is siúlann leis,Gan neach ar cheachtar taobh de,Scaipeann samhnas béil na hoíche,Gáire calcaithe na teilifíse.

Ach bíonn rátaí úis ard agus is minic nach leor an t-aon iasacht amháin mar gheall ar an mbochtaineacht.

Ach má fhéachann tú ort mar neach ar leith tá tú gafa ansin.

Thugtaí aitheantas don bheatha nua i lusanna agus sna ainmhithe agus a braitheadh i ngach neach beo.

D’fhulaing Tóibín fén ualach cultúrtha sin dar bhreaclínigh Ó Ríordánach ina dhán fuarchúiseach scéirdiúil, ‘Fill Arís’, dán a dhéanann idirdhealú dólásach idir an Béarla agus an Ghaeilge agus a dhéanann iarracht daoine do ghríosadh chun cluas bhodhar a thabhairt do shaibhreas intleachtúil ‘Shelley, Keats is Shakespeare’ ós rud é, dar leis, nach ‘dual do neach a thigh ná a threibh a thréigean’.

Seasann an neach uaigneach sa phictiúr ar dhroichead faoi spéir shuaite a bhfuil dath fola uirthi.

Clúdaionn an neach a chluasa lena lámha agus ligeann scread tostach as.

Cén fáth a bhfuil neach truacánta an phictiúir seo chomh mealltach sin ag daoine agus a spreagann daoine, glúin i ndiaidh glúíne, dáimh a bheith acu leis? Is díol spéise é an oiread tráchtála a bhaineann leis an íomhá seo agus go bhfuil atáirgeadh déanta air in achan dóigh a thiocfadh leat a shamhlú idir thuáillí tae, mhaighnéid cuisneora, phóstaeirí, chupáin agus bhréagáin – pé rud atá uait.

Gan ach cúis amháin a lua, ní féidir do neach daonna a bheith neamhdhleathach.

Is minic go mbíonn an caidreamh idir na Minds agus na daoine an-ghreannmhar freisin agus tá sé mar phríomhchuspóir ag gach aon neach sa tsibhialtacht seo, cuma más duine, “*mind*” nó rud eile in iomlán iad, an chraic a bheith acu thar aon ní eile.

D’fhéach na Naitsithe ar na Giofóga – agus ar aicmí “imeallacha” eile – mar chiní “truaillithe” nó “azocialen, neacha fodhaonna nach raibh an bheatha dhaonna “tuillte” acu, is cuma iad a bheith fós sa bhroinn nó iad a bheith tagtha ar an saol.

D'fhéadfaí sclábhaithe a dhéanamh de na neacha seo mar nár Shasanaigh iad agus nár Chríostaithe iad, rud a chiallaigh nár bhain cearta an ghnáth-Shasanaigh leo.

Cuirimis an milleán ar an bhfile mar sin, an file a chruthaigh an neach aisteach sin nach raibh riamh ann, an Ridire Fáin agus aisling éigin á crá, é sa tóir ar chlú domhanda, nó ciste rúnda, nó an ciste is rúnda agus is saibhre díobh go léir, an grá.

Mheas Balor go raibh fíor niamhrach dhiamhrach neamhaí ar ár dTaoiseach tuisceanach macríúil tomhasta, ach ní fios an log a dtitfidh céad chnap eile na firmiminte anuas ar neach dearóil daonna.