Cuirtear ceisteanna caolchúiseacha orainn faoin chaidreamh atá againn féin le náisiúntachtaí agus le ciníocha eile.

Díreach mar a tharla i gcás na mílte Seapánach Meiriceánach a cuireadh isteach sna sluachampaí le linn an Dara Cogadh Domhanda, tá formhór na ndaoine seo á gcoinneáil faoi ghlas díreach mar gheall ar a náisiúntacht, nó mar gheall ar an chuma atá orthu, nó de bharr go bhfuil baint acu le daoine as tír nó tíortha a bhfuiltear in amhras orthu.

B’fhéidir gurb í an teanga a labhraíonn an duine an tsainghné is fearr agus is iontaofa le féiniúlacht an duine sin a dheimhniú i ndeireadh báire, thar aicme, thar féiníomhá a náisiúntachta nó eile.