Ar an drochuair, áfach, bhí go leor Meiriceánach den tuairim go raibh sé de cheart acu a racht feirge a ligean amach le duine ar bith ar raibh cuma Arabach air.

Mhothaigh roinnt daoine sa dá phobal san am corraithe sin gurb iad ballaí na dtithe agus na sráideanna an t-aon spás a bhí ar fáil acu féin lena racht a ligean, nuair a bhí cinsireacht ar bun sna gnáthmheáin chumarsáide agus nuair a bhí bac ar dhaoine labhairt amach.

Ina shaothar ‘Vesuvius ó Portici’ (1794) chruthaígh sé íomhá uafásach apacailipteach ag taispeáint an bholcáin ag scaoileadh a rachta le titim na hóiche.

Scaoil sí a racht amach i saothair éagsúla a rinne sí le linn a saoil ar nós an phíosa, Scrios an Athar (1974), inar chruthaigh sí saothar mílítheach bunaithe ar bhaill choirp stróicthe óna chéile.

com>* Tá naisc de leataobh an ailt seo a threoróidh thú ar an eolas faoin amaidí go léir a cheadaigh an tUasal Bille Clinton agus a lig an bhradaíl dleathach chun tosaigh i saol na margaíochta nach raibh chomh scaoilte ón am ar thit an tóin as Sráid an Bhalla cheana, 1929, agus as geilleagar an domhain dá réir.

Searmanas naofa i gcuimhne ar na luacha spioradálta, pearsanta agus pobalda sin ar thug Bob Dylan guth dóibh ar ár son fadó.

Cuireadh riocht liteartha ar a chuid fuinnimh agus ar a chuid uabhair, agus nuair a dúnadh doirse an tSeanaid air, d’oscail sé Seanad liteartha eile ina cheann, an foras láidir bríomhar sin a fheictear ina úrscéalta ar Burr, Jefferson, Lincoln agus FDR.