an cheist is lárnaí i gcúrsaí marthanais teanga,the central issue in language survival,
“Is cuma cad é a dhéanfaimid ní éireoidh linn cur ina luí ar bheirt tuismitheoirí teanga (dhúchasach) a labhairt lena bpáistí, agus sin an cheist is lárnaí i gcúrsaí marthanais teanga, ar ndóigh.
An chontúirt agus cruatain bheaga mar seo, go díreach le dinnéar a chur ar an tábla, bhí an fócas go hiomlán ar seo – an rud simplí bunúsach seo – agus bhí fadhbanna beaga laethúil an domhain, a chuireann bliantaí ar dhuine go hiondúil, imithe mar gheall ar an choimhlint chun marthana seo.
Agus, in ainneoin a thaithí marthana faoin aer, tá laethanta agus oícheanta fuara an gheimhridh ag druidim isteach agus beidh sé níos deacra, dá bharr, fanacht beo.
Ní minic a sciobaim nath as an gceol diaga sa cholún seo, ach is lóchrann geal na n-aisteoirí iad an bheirt seo agus cluiche fichille na marthannachta thar an imeall á imirt acu lena chéile.
Cuirtear fadmharthain an phobail seo i mbaol nuair a bhaintear an fhoraois den talamh chun plandáil ollmhór ola phailme a chur ar bun, díreach mar a chuirtear nuair a leagtar crainn ar son tionscal an adhmaid.
A dhonacht is atá stádas na dteangacha dúchais, níl an scéal gan léaró dóchais, áfach, agus d’fhógair Leabharlann Stáit New South Wales (NSW) tionscnamh tábhachtach nua ar na mallaibh a chuideoidh go mór le marthanacht roinnt de na teangacha.
táthar imníoch le blianta beaga anuas faoina mharthanachtpeople have been worried about its survival for years
Siocair Buairimh
=======
Bíodh is go bhfuil cion ar an gcóála ag muintir na hAstráile, táthar imníoch le blianta beaga anuas faoina mharthanacht i ngeall ar roinnt tosca, lena n-áirítear athrú aeráide, caillteanas gnáthóige, galair, ionsaithe madra agus timpistí bóthair.
Ina leabhar Titanic's Last Secrets, deir Cheiro go ndearna sé lámh William Pirrie a léamh, príomhfheidhmeannach Harland agus Wolff, tógálaithe an Titanic, mar ar thuar Cheiro go mbeadh “troid chun an bháis” os comhair Pirrie sula i bhfad.
Ar an Imeall
======
Daoine ar an imeall atá le feiceáil sa taispeántas seo, gan rud ar bith fágtha acu ach a ndaonnacht agus instinn chun maireachtála.
Mhair an tionscal go dtí an bhliain 1978 nuair a dúnadh an stáisiún míolta móra deireanach abhus de bharr go raibh imní ann faoi mharthanacht chineálacha éagsúla an ainmhí mhara.