In aois a thrí bliana déag, bhí stainc air ó chuala sé roinnt seachtainí roimhe sin go raibh sé i gceist againn Baile Átha Cliath a fhágáil agus cúpla bliain a chaitheamh i bPáras de bharr cúrsaí gairme.

Damnú ar a dhá shúil, cac an diabhail air agus marbhfáisc air fosta,” a ghuigh sé i nglór staince nach raibh ag dul lena stádas nua ríoga.

Iamhchríoch na Cathrach Abú! ============ Dá mbeifí le scairteadh amach ar bhonn seicteach/daonra, b’fhéidir go scairtfí “an Contae go leith abú!” nó “an Dá Chontae abú!” nó arís, “na Trí Fhichead Contae abú!” óir is é mo mheas go bhfuil an-líon daoine nár sheol amach ar an bhád bhán, ach nár chaith vóta, mo dhála féin le barr staince, gránach, le teann fuatha nó le héadóchais, b’fhéidir.

Chomh maith le muintir na feirge agus na staince, nach mbacfadh le siúl a fhad le bothán vótála lena gcuid vótaí a scriosadh fiú amháin, tá dreamanna Poblachtacha nach ndallfaidh doras an ionad vótála go brách, bíodh go ndearna cuid acu é sin go díreach i nDoire.

An sotal agus an stainc, ní chuidíonn siad le ceannaire a gcleachta mar mhodhanna oibre.