Ullmhúchán do ghairm bheatha ======= Is mian leis an Aire Moratti athruithe a chur i gcrích a chinnteoidh go mbeidh scoileanna ansin chun daltaí a ullmhú do ghairm bheatha seachas chun saibhriú a dhéanamh ar a saol.

Fágann 18% eile an ghairm i rith a gcéad trí bliana ag múineadh.

I rith an ama seo bhí mé ag obair mar fhiaclóir, mo ghairm bheatha ar feadh cúig bliana is tríocha.

Chomh maith leis sin ar fad, bíonn laetha speisialta ann i rith na bliana a chomórann gairmeacha áirithe, ar nós lá na múinteoirí, lá na ndochtúirí nó lá na dtógálaithe.

Ar ndóigh is cóir an t-uafás sin a choinneáil i gcuimhne i gcónaí, cé gur smál ar an gcuimhne sin an míleas polaitiúil a baineadh as an gcuimhneachán i mbliana, nuair a cuireadh an cogadh in aghaidh na Naitsithe i gcomparáid leis an bhforghabháil impiriúil ar a dtugtar "an cogadh in aghaidh na sceimhlitheoireachta".

Ar ndóigh tá ceirdeanna eile agus níl tóir ar bith orthu (iriseoirí, mar shampla) agus fágtar faoi míbhuntáiste iad sa gcóras pointí a úsáidtear d’inimircigh.

Níl aon ghá le heagarthóir, le húinéir ná le cárta NUJ anois le do leagan féin de cheird na hiriseoireachta a chleachtadh.

Sna cúigí ciúineAisteach le rá níor cailleadh fiú duine amháin de na saighdiúirí Astrálacha i gcoimhlint armtha le linn na cúig bliana forghabhála – cailleadh saighdiúir amháin nuair a scaoileadh é de thaisme ina seomra leapa lena phiostal féin.

Más ceadmhach don tSeoirsia páirt a ghlacadh i bhforghabháil neamhdhleathach na hIaráice in aghaidh thoil na nIarácach, cad chuige nach mbeadh cead ag an Rúis a bheith san Óiséit Theas, áit a gcuirtear fáilte mhór roimpi? Rud eile nár luaigh na meáin ná an tslí ar tháinig Mikheil Saakashvili, dlíodóir a fuair a chuid oideachais in Harvard, i gcumhacht sa tSeoirsia.

” In alt eile a foilsíodh in *Haaretz*, mhínigh Gideon Levy cúram an aire seo: “*Yakobashvili, the Jewish minister of ‘reintegration,’ another white-washed term for occupation*,” agus é ag tagairt don chríoch Phalaistíneach faoi fhorghabháil mar phatrún i gcomhair na hÓiséite Theas.

Ach go praiticiúil, ciallaíonn sé go nglacann siad leis an nglanadh eitneach a tharla sa bhliain 1948 nuair a caitheadh amach 800,000 Pailistínigh as a mbailte, nach ligtear dóibh filleadh orthu; leis an bhforghabháil bhrúdiúil ar an mBruach Thiar agus ar Stráice Gaza ó 1967 i leith; leis an gcoilíniú leanúnach sa Bhruach Thiar, áit a bhfuil thart ar 500,000 lonnaitheoirí Giúdacha faoin am seo; agus glacadh leis na “Bantustans” atá geall le bheith ina gcampaí géibhinn ar na Pailistínigh ó shin.

Tá an tír scriosta tar éis fhorghabháil bhrúidiúil a mhair dhá bhliain.

D’uireasa slí bheatha de chineál ar bith, níorbh ionadh go ndeachaigh go leor d’fhir na Somáile amach ar na farraigí ag gabháil bád.

Rinne na húdaráis abhus neamhaird iomlán den ghabháltas sin go ceann caoga bliain go dtí gur thosaigh coilínigh as an Astráil ag cur fúthu ann.