Shínigh 60,000 duine achainí thrócaire ach crochadh é i Melbourne i mí na Samhna, 1880.

Agus ná bí ag súil le trócaire ó iriseoirí mar is páca madadh cáidheach iad iriseoirí a náireodh a máithreacha féin dá dtabharfaí an chéad leathanach dóibh.

Chaith siad lá i ndiaidh lae ag déanamh níocháin daoine eile chun go ndéanfadh Dia trócaire orthu féin.

Aontaíonn siad ar fad gur duine uasal é; gur cainteoir maith é; gur spreag sé iad; gur chuir sé iad ag traenáil go dian, gan trócaire; go ndeir agus go ndéanann sé rudaí aisteacha; go n-ullmhaíonn sé iad ar fheabhas le haghaidh cluichí móra sa chaoi is nach ngéilleann siad go deireadh an chluiche; go gcuidíonn sé leo ar bhealaí éagsúla ina saol pearsanta; gur féidir labhairt leis agus nithe a phlé leis; go mbíonn a theach i gcónaí ar oscailt dóibh; go gcailleann sé guaim air féin uaireanta; go dtugann sé deochanna gránna dóibh le n-ól uaireanta; agus go ndéanfadh rud ar bith ar son fhoireann na Mí.

Is iomaí uair a d'fhan léi, go ndéana Dia trócaire uirthi.

Rinne Caravaggio téamaí móra mar chailliúint, trócaire agus fuascailt a scrúdú go mion ina shaothair dheireanacha, téamaí a bhí gearr dá chroí féin ar go leor dóigheanna éagsúla.

AÓF: An bhfuil aon amhrán ar leith gur fearr leat thar aon cheann eile? MNíB: Is breá liom “An Binsín Luachra”, a fuaireas ó Shean de hÓra, trócaire ar a anam.

Ní raibh le feiceáil ach na sraitheanna cros bán agus Cros na Trócaire, atá le fáil i ngach reilig a bhaineann leis an gcogadh seo.

D’admhaigh Freud go bhfuil sé tíoránta ó thaobh na slí a scrúdaíonn sé a mhainicín agus é á phéinteáil agus bhí an easpa trócaire seo le feiceáil sa phortráid oifigiúil a rinne sé den Bhanríon Eilís II in 2001.

Chosain Cromwell an marú gan trócaire i nDroichead Átha, mar bhealach leis an bhfeachtas míleata in Éirinn a bhrostú, trí dhaoine a scanrú i dtosach ó chur ina éadan.

Mhol sé dúinn gan a bheith ag caitheamh anuas ar an mhuintir aerach, ach grá Dé a thaispeáint do gach duine.

Bronnadh an gléas air mar dhuais tar éis dó comórtas ríomhaireachta a bhuachan dá scoil, Coláiste na Toirbhirte i gcathair Chorcaí.

Ar mhórán slite, is ré í seo nach bhfuil an maithiúnas rófhollasach sa zeitgeist; an easpa maithiúnais seo, is tréith í a shamhlaítear leis an bpágántacht ach go háirithe, ach sin scéal le haghaidh lá éigin eile.

Glactar go forleathan leis gurbh é an leabhar seo príomhshíol Stát na hIosráile againne, leabhar inar mhínigh Herzl dá chomhghlacaithe cén fáth ná féadfaidís brath a thuilleadh ar thrócaire na liobrálaithe Gearmánacha.