Ta an leithinis lán le hardáin is ísleáin, gleannta is machairí, cuanta is góilíní, tránna is faillteacha is oileáin.

Líonann siad gach poll agus prochóg sa siopa.

Déantar sléibhte a fholmhú, truaillítear an t-aer agus an t-uisce, agus nuair a bhíonn an gual ar fad bainte amach as suíomh, fágtar an mianach ina bhlaosc shalach - talamh nach féidir a úsáid arís.

An cúis mhaith í sin? Feicfimid amach anseo cé acu an ea nó nach ea, ach tá rud amháin cinnte agus is é sin go mbeidh éileamh an-láidir ag an Gaelic Players Association ar son íocaíochta má fheiceann siad imreoirí móra na gcluichí eile ag imirt ar an "bhfód beannaithe" agus na mílte euro á n-íoc leo as ucht sin a dhéanamh.

Bhí iongan a ordóige ag gearradh a poll slogaidh.

Sa seomra suí chrom sé go staidéarach os comhair an chórais cheoil, an oiread sin cnaipí le casadh agus le brú, focail greanta os a gcionn, fuinneoigíní breactha le figiúirí beaga—bhain sé scil as tamall sular shleamhnaigh tarraiceán go mall as agus log ciorclach ann, áit ar leag sé an dlúthdhiosca go cúramach.

“Is Eorpach mé ó log m’imleacáin go gleann mo thóna,” a dhearbhaíonn Balor, fear a bhfuil saineolas aige ar chúrsaí gnéithe aiceanta agus ar chúrsaí tóna.

I leabhar Daniel Corkery dar bhaineas le meadaracht shaol Chathair Chorcaí darbh aimn Log an Chiúinis, déanann duine amháin ann mearbhall fén óráidíocht phoiblí.

Is é an dá mhar a chéile é agus é ag ithe: téann an dá stéig gheadáin - uimhreacha a 13 agus a 14 – isteach i bpluais a bhéil mhóir in aon sclog amháin.

D’aimsigh mé loganna a raibh foscadh agus aghaidh na gréine in éineacht iontu.