Breathnaíonn muid ar chúrsaí spóirt mar chaitheamh aimsire, mar rud éigin le déanamh ag an deireadh seachtaine, seans, nó ó am go ham nuair a bhíonn an ghrian ag scoilteadh na gcloch, nó má thagann fonn orainn dul amach faoin aer, beagán gailf a imirt, b'fhéidir, nó cluiche sacair nó cruicéid nó leadóige a imirt le cairde agus dul faoi dhéin deoch dheas, fhuaraithe ina dhiaidh.

Tá Melancholia, plainéad rógánta, is cosúil, a bhí i bhfolach ar thaobh eile na gréine, ag teacht fá dhéin an domhain ar ruthag eilipseach.