Beidh costas $900 milliún (€500 milliún) ag baint leis an scéim seo agus cé go bhfuil sé sin níos costasaí ná stáisiúin leictreachais a dhónn gual agus a bhfuil an cumas céanna táirgthe iontu, ní bheidh aon dé-ocsaíd charbóin san atmaisféar mar thoradh air mar a tharlaíonn le stáisiúin a úsáideann breoslaí iontaise.

Bhí ceist eile á plé: laghdú a dhéanamh ar thruailliú san atmaisféar ó gháis mar dhé-ocsaíd charbóin, ó dhó breoslaí iontaise.

Rinneadh dátú carbóin air, agus fuarthas amach go bhfuil sé thart fá 5,000 bliain d'aois.

Cheadaigh an conradh sin ardú 13% ar ár n-aschur carbóin ach bhain muid 26% amach anuraidh.

Rinne an rialtas cinneadh creidiúint charbóin a cheannach in áit dul i ngleic leis an fhadhb agus athruithe a chur ar bun.

Agus ná habair faic faoin dualgas atá ar an tír astuithe carbóin a laghdú! Mar sin, cá háit ar féidir linn smaointeoireacht chomhtháite a fháil? Tá sé beartaithe ag an Aire Iompair, Martin Cullen, Údarás Iompair Átha Cliath a chur ar bun, chun comhordú a dhéanamh ar chúrsaí iompair sa chathair.

Nuair a dhóitear peitreal, díosal nó breosla eile, scaoiltear amach an carbón a gabhadh agus an breosla á chruthú (ar feadh tréimhse milliún bliain i gcás na hola).

De réir Boeing, dá mbeadh limistéar 34,000 ciliméadar cearnach (san fharraige, is dócha – sin ceantar beagáinín níos lú ná an Isiltír nó an Eilvéis) ina mbeadh na halgaí seo ag táirgeadh breosla, ba leor é sin do gach aerlíne ar domhan, agus bheadh an eitlíocht in ann a hastuithe carbóin ar fad a neodrú.

Modh an-choitianta iompair atá sa rothaíocht sna cathracha seo, ar féidir leis truailliú a laghdú agus atá neodrach ó thaobh mhéid an charbóin a scaoiltear.

In ainneoin gur thosaigh sé ag plé le cúrsaí comhshaoil sna seachtóidí, níor éirigh sé riamh as an tionscal is mó a bhfuil lorg carbóin déanta aige.

cáin charbóinMolann Strong gur chóir cáin charbóin a chur i bhfeidhm chun déileáil le hathrú aeráide.

” Faoi láthair, ar ndóigh, níl sé éigeantach frithchúiteamh a dhéanamh ar astucháin charbóin.

”Cé gurbh é sin an ceacht ba thábhachtaí a d’fhoghlaim mé i mBaile Mhaolmhuaidh, fuair mé saibhreas eolais ar dhomhan na bhfíonta, ó thábhacht na hithreach is na haimsire go buntáistí na stopallán éagsúil a úsáidtear i mbuidéil, ón mbia is fearr a ithe in éineacht le fíonta áirithe go lorg carbóin de chuid thionscal an fhíona.

Le linn ré an tíogair cheiltigh, fágaim, mhéadaigh na hastuithe carbóin as éadan in Éirinn.

Tá lear cainte i láthair na huaire fá dtaobh d’ábhar orgánach agus den lorg charbóin, agus ghním gach iarracht gabháil i mbun cosaint na timpeallachta, má bhím ábalta ar chor ar bith.

Ní teip iomlán a bhí sa Chomhdháil um Athrú Aeráide a tionóladh i gCóbanhávan an mhí seo caite, ach léirigh sé a dheacra is a bheidh sé aontú mór cuimsitheach a fháil a chuirfidh deireadh le Ré an Charbóin.

Níl rian coise carbóin an duine aon dath níos dearfaí, áfach.

Ní hamháin sin, ach tá an D-4D níos feidhmiúla ó thaobh breosla de – dónn sí níos lú dé-ocsaíd charbóin (CO2).