" "Nach tú an clabhstar," arsa Fiachra.

" "Tabhair domh an scuab bheag sin, bhuel, agus bhéarfaidh mé iarraidh ar na poill amscaí sin uilig nár bhuair tusa do cheann fúthu," arsa Seán.

De léim leamh, lúfar thug gadhar Ghascair fén bhfathach tútach, onóir agus beatha a mháistir á gcosaint aige.

Agus ceist chiotach eile don Rialtas: an dara críochfort ag Aerfort Átha Cliath.

Mar a dúirt sé féin: "Is Béalfeirsteach mé, buíochas le Dia; mar sin, tá dhá shúil agam - agus dhá chos thútacha chomh maith.

Is cuimhneach liom, agus mé i mo dhéagóir óg strampáilte i nDún Laoghaire, m'athair Vincent an scéilín seo leanas a inseacht dom faoi cheann de na postanna beaga a bhí aige féin agus eisean ina dhéagóir sa Tuaisceart sna 1940í.

Ach, agus é ag fás aníos, shíl siad go raibh an t-ainm sin rud beag amscaí agus fuighleach, mar a bhí an páiste féin, agus ghiorraigh siad é go Fear Dia.

” Lig a hathair osna; bhí Aoibheann ag dul a bheith ciotach inniu.

An ghaoth is an bháisteach is an fuacht chomh cam, casta, ciotach leis na drochbhóithre seo idir Caisleán an Bharraigh agus an Ros Thiar – baile beag tuaithe cúpla míle soir ó thuaidh ón gCaisleán.

Cén fáth go bhfuil sé ag iarraidh labhairt linn? Cad atá á lorg acu? Níl muid chun aon chonradh a shíniú! Agus cé hé an duine deas séimh seo a bhfuil gruaig chatach fhada air agus a shúil dheas amscaí ait.

Agus ar eagla go measann tú, mar a mheas mise agus mé fós i mo dhéagóir tútach, nach bhfuil bun ná barr lena chuid scannán, go bhfuilid róthrom agus ródhuairc, nach bhfuil aon scéal iontu, gurbh léachtóir fealsúnachta go bunúsach é, seachas fear scannán, ní fíor sin, ná baol air.

Lean muid eile ar scoil linn lenár n-iarrachtaí tútacha ar an bhfeadóg stáin.

Ní chuirfidh duine ar bith biogóideacht nó seicteachas i mo leith, go háirithe crúbachán cúngaigeantach colach cunúil de chunús, mar atá ionat, mar is léir ó do ghnúis ghráiciúil ghránna.

Le scéin ina shúil, mhungail sé a bhealach trí óráid chiotach a thug le fios go ndearna an Páirtí Poblachtach botúin, ach gur cheart do Mheiriceá cloí le fealsúnacht an tsaormhargaidh.

Léadh sinn fá achan ghné de leadrán saoil a chéile?! Tá na rudaí beaga útamálach atá ag dul ar aghaidh agam féin leadránach go leor, gan a bheith dubh dóite ag léamh fá shonraí gan mhaith laethúil ‘cairde’, agus dáiríre, glaonn daoine cairde ar an iomarca daoine – i bhfad, bhfad barraíocht, nuair gur ‘daoine aitheantais’ atá iontu i ndáiríre, agus tá ‘daoine aitheantais’ ina théarma láidir nuair a dhéanann tú machnamh ar an leibhéal cairdis nó muintearais nó caidrimh nó idirghníomhú atá ag an phéire atá i gceist.

Fóram amscaí, fadálach a bhí ann agus ba rómhinic nach raibh na comhaltaí ach ag ceadú nithe a bhí socraithe ag an fheidhmeannas cheana féin.

Chomh maith leis sin, is minic a fheictear iománaí ag caitheamh uaidh a chlogaid le linn chluiche ar lá brothaill agus an t-allas ag sileadh sna súile air nó má bhraitheann sé an clogad míchompordach nó tuathalach ar bhealach éigin.

Trí bhreathnú ghluaiseacht na n-adamh agus iniúchadh a dhéanamh ar an idirghabháil a dhéanfaidh na hadaimh lena chéile, síleann sé go mbeidh sé in ann ana-chuid a fhoghlaim faoi conas mar a thosaigh bunábhar an domhain agus conas mar a thosaigh gach rud!!! B'fhiú go mór dul chuig a shuíomh idirlín (le nasc thíos) le míniú níos cruinne a fheiscint, óir braithim an-amscaí agus mé ag déanamh iarracht cur síos ar rud chomh casta.

Duine cantalach, ardaidhmeach, ciotach a bhí ann, de réir dealraimh, a spreag idir urraim agus eagla i lucht a chomhaimsire.

Scríobh sé féin doiciméad tábhachtach i Laidin ar a dtugtar an Confessio, a thosnaíonn leis an abairt seo: ‘Mise, Pádraig peacadh, an té is tuathaighe agus is lugha de sna fíreannaigh go léir, as is táir ag a lán mé.

Is ábhar magaidh i measc go leor de mhuintir na Brasaíle go dtí an lá inniu, caint thútach a n-uachtaráin, caint a théann ar seachrán ón ngramadach go minic.

Deis Leasaithe ======= Níl an eagraíocht gan locht agus bhí géarghá le leasú a dhéanamh ar an bhord, a bhí rómhór agus ró-amscaí le feidhmiú i gceart mar Pharlaimint Gaeltachta.

Tá an scéal ag teacht as an tSualainn go hiomlán trína chéile, gan an leagan cruinn ag aon duine fós – ach taispeánann sé ar a laghad gur duine tútach é, agus seans go dtaispeánann sé tréithe i bhfad níos measa fós aige.

Tá Reilly dochreidte maith freisin – é ciotrúnta, le hiarrachtín den amadán grámhar ag roinnt leis.

Ach conas ar bhláthaigh Natalie le tuathalán mar é? Seasann nó titeann an scannán ar an gceist seo.

) Fós féin bhí an idirbheartaíocht seo ciotach go leor: bhí orainn seoltaí r-phost a roinnt; bhí orainn beirt cuntais *PayPal* a bheith againn; ní raibh aon cinnteacht nó sabháilteacht ann do cheachtar againn.

Nuair a thosaigh mé ag sléibhteoireacht agus mé i mo stócach, ní minic a bhíodh ceamara ag duine ar bith amuigh ar na cnoic mar go raibh siad mí-áisiúil.

Sílim go bhfuil an córas ina dtoghtar daoine an-amscaí ar fad.

De bharr méid m’aineolais mar aon le heaspa suime le hinsint na fírinne, cheapas i gcónaí go mba aisteach an gnó é an siúl rásaíochta toisc go raibh, dar liom, cuma anásta, neamhéasca ar an siúlóir nach bhfuil iomlán ‘nádúrtha’ i gcomórtas le stíl tharraingteach, ghrástúil fiú, an reathaí.

Gan amhras, tá cuma chiotach go leor ar an gceamara Looxie a mhol mé le hais Google Glass a seoladh idir an dá linn.

Cinéal Bodach an Chóta Lachtna atá sa bhfear céanna, é meáite ar na ceantair is iargúlta a thaobhú más féidir.

Cé go raibh ráiteas Uachtarán na hÉireann faoi fhuath na bProtastúnach ó thuaidh do na Caitlicigh amscaí, ní hionann sin is a rá nach raibh fírinne éigin ag baint leis, dar le Robert McMillen.