Bhí mé ag iarraidh tacaíocht a thabhairt don Ghaeilge agus don Ghaeltacht – an tobar sin nach dtugann muid cuairt air leath rialta go leor le muid féin a thumadh in oidhreacht ár sinsir agus le casadh go hómósach arís leo siúd a choinnigh an lóchrann lasta sna laethanta dorcha.

Ach cad chuige a gcuireann ’ oiread sin daoine anseo suim sa chultúr ghaelach? Cad fúthu siúd nach bhfuil bunús ná oidhreacht Éireannach sa chúlra acu, ach a ghlacann páirt in imeachtaí gaelacha go rialta? An Polannach Mná Tá bean óg áirithe agam sa rang Ghaeilge nach bhfuil rian dá laghad den Éireannachas ina cnámha – is as an Pholainn a tháinig a muintir blianta ó shin, ach ní haon áibhéil a rá nach bhfaca mé a leithéid riamh roimhe.

Is iad foraoiseacha cnoic agus ísealchríche timpeall ar Loch Kivu in oirthear na hAfraice Láir baile sinseartha mhuintir Batwa.

Is cinnte gur láidre an t-éileamh atá ag na hOgiek ar an bhForaois Mau, arb é a dtalamh sinseartha é, ná ag aon éileamh a dhéanfadh na lonnaitheoirí is nuaí.

Faoi cheann cúpla lá, bhí tuairim is 60,000 den mhionlach eitneach seo ruaigthe amach as a dtailte sinseartha.

Chuaigh na tablóidí Sasanacha le craobhacha, mar is iondúil leo, ag maíomh go raibh an “lánúin choilíneach” seo ag maslú bhanríon “na hathartha”.

Ní drochshaol go dtí é, i ndiaidh thú a ruaigeadh as teach agus as tailte do shinsir le bheith i do sprioc ladrainn i gcampa teifeach.