Ach ní hé an straitéis is fearr do leas fadtéarmach an pháirtí.

In ainneoin áit lárnach an bhia i gcultúr Mheiriceá agus bhunriachtanais an nádúir dhaonna, áfach, tá sé riachtanach go bhféachfaí ar bhia mar chomhpháirt de shláinte mhaith seachas mar bhac ar shláinte mhaith, más mian linn dea-bhail fhisiciúil agus mhothúchánach a bhaint amach.

*Phew*! Trom an tuáille fuar fliuch sin chun mé a thabhairt anuas ó na hardtailte spioradálta chuig bóthar ciallmhar mo leasa arís.

Ach le hairgead gann na laethanta seo, níor mhiste an cheist a chur, an bhfuil an tairbhe is fearr á baint as Scéim na gColáistí Gaeilge, ar mhaithe leis an nGaeilge? Creidim nach bhfuil.

Ní haon údar iontais a leithéid, ar ndóigh, toisc a thábhachtái is atá an ghrian chéanna, agus an téagairín D, dár sláinte agus dár ndea-bhail.

com), lucht éisteachta tuigseach, báúil, agus scoth cheoltóirí sa bhuíon.

Ina áit sin, rinne siad lear maith oibre a chuirfidh le leas na tíre sna blianta beaga atá amach romhainn.

Dar leis an Dochtúir Ní Anluain, “caithfimid mar thír an chontúirt seo atá mar mhaidhm sa mhullach orainn a mhaolú mar tá baol easláinte agus aigneolaíochta ag baint leis.

B’Éireannach é cinnte sa tsraith seo mar aon le reacaire agus Gaeilgeoir fiú.

Tá go leor de Phrotastúnaigh na Sé Chontae den tuairim go bhfuiltear ag caitheamh níos fearr leis an phobal Caitliceach ná mar atá lena bpobal féin, ach mar a mhíníonn Robert McMillen, léiríonn an taighde nach bhfuil bunús ar bith leis an tuairim seo.