Cé go bhfuil tionól acu anois i gCaerdydd, bhí parlaimint fíor-neamhspleách ag na Breatnaigh i Machynlleth i 1404 i rith éirí amach Owain Glyndwr (1400-1415).

Balor: Agus anois, a Íochtaráin, an cheist mhór: Cén fáth gur tháinig tú go hÉirinn? Ba bhreá liom féin, agus ba mhaith le léitheoirí *Beo Ar Éigean *- agus tá mé cinnte go mbeadh suim ag Éamonn Ó Doornail, fiú - a fháil amach cad tuige i ndáiríre píre gur tháinig tú chun an oileáin iathghlais seo.

“Bheadh athrú fíor-radacach ag baint le hathrú teanga ag an bpointe seo,” a deir.

Ach le himeacht ama laghdaigh líon na dTeachtaí Dála fíorphoblachtánacha agus tháinig glúin nua chun tosaigh.

’ Ach i ndáiríre píre, cé go raibh cuma na fusachta ar a chuid iarrachtaí, ní raibh an méid sin éasca a dhéanamh.

Bhí sé doiligh go leor ar Fhear Dia nósanna fíor-Éireannacha a ghlacadh chuige féin, ach chuidigh a cheanndánacht agus a chadrántacht go mór leis.

Siúr nach bhfuil a fhios ag an saol mór gur dlúthchairde muid, *<ainm ag an eagarthóir>* agus mé féin, le fada fada an lá, ón am ar cuireadh an bheirt againn ar fionraí ó Chumann Fíorghaelach na bhFíorghaeilgeoirí Fíorghaelacha toisc muid a bheith ró-leathanaigeanta inár n-aigne phoiblí ag an am nár ceadaíodh a leithéid (ach faoi rún).

Tá ceol sa Taisce a dtugaim ceol fíor-eitneach air, ceol a bhfuil sé doiligh éisteacht leis, an chuid is troime agus is casta den sean-nós, ach tá ceol le Bridie Gallagher ann fosta.

Tháinig mé ar amhránaí traidisiúnta Albanach den chéad scoth le déanaí.

Ba dhuine fíorchruthaitheach é Kieran.

Eachtraí fíoréifeachtacha a bhí sa dá shliocht, ach d’éiligh an chuid eile den scéal foighid nach raibh agamsa.

Ní raibh sé deas, ní raibh sé ceart, bhí sé náireach agus sin í glan na fírinne.

Níl an t-ollbhéile sin (meascán stobhaigh, dinnéar na Nollag agus putóg plúir, go bhfios dom!) blaiste agam go fóill, agus b’fhearr dom mar sin gan aon cheo a scríobh faoi go dtí an lá a mbeidh sé féachta blaiste agam – ach deirtear liom gur béile geimhridh fíor-Bhriotánach é, agus go gcaithfear an lá ar fad a chaitheamh sa chistin lena ullmhú.

Agus, iontas na n-iontas, chrom sí a ceann in ómós dóibh siúd a thug a n-anamacha in éide an Phiarsaigh ar son saoirse na hÉireann.

Idirspleáchas na samhlaíochta agus an réasúin faoi réir ag fíoreitic uilíoch a theastaíonn uainn go práinneach.

a bhí ag damhsa, chan na sciatháin!) Agus iad ag válsáil go bog agus ag cogarnach go ciúin le chéile i gcoirnéal an tseomra mhóir ghalánta, shleamhnaigh Aingeal a bruasa taise teo in aice le cluas chlé Bhaloir agus labhair go ciúin leis: ‘A Bhaloir, a thaisce, tá a fhios ag an saol mór go bhfuil mo chroí istigh ionat, agus níor mhaith liom thú a bheith ar lár chomh hóg seo i do shaol.

Go dtí fiche bliain ó shin síleadh go raibh an duine fíor-réasúnach.

Tá amhráin agus filíocht den chéad scoth ar albam nua John Spillane agus Louis de Paor agus is saothar tábhachtach é ó thaobh na Gaeilge chomh maith.