Tá cuairteoirí ina suí ar stólta thart fán tine atá i lár an tseomra, agus tá bean ag meascadh an bhracháin i bpota mór.

An bhfaca tú vibreafón riamh? Na píopaí lonracha, ar chomhair tú iad, tiubh agus tanaí, fada agus gearr? Ar scrúdaigh tú riamh an chaoi a leagann fidléir a uirlis ar chlár agus an bogha ina luí trasna ar na sreangáin? Céard a bhí sé ag súil leis uaim? Ól ól ól agus troid, boird agus a raibh orthu á leagan, ceol na ngloiní, stólta ag eitilt, béicíl, búireach, briseadh, an réabadh sin uile? Mise? Ha! Na huirlisí ceoil? Grá mo chroí iad! Nach iadsan is cúis leis an imeacht thar fóir seo, an dul rófhada thar dheireadh an scéil? Bhuel, cuid mhaith den chúis, mar chun glan na fírinne a insint ba é an bród - an t-uabhar, a deir tú - nár lig dom stopadh thuas ansin ag an deireadh.