Tá mamaithe na háite iontach cruthaitheach, agus athraíonn siad cló a gcuid páistí go banphrionsaí agus sióga agus béir agus diabhail.

Gidh gur beannaíodh toibreacha na hÉireann le teacht Ré na Críostaíochta, fágadh Tobar Chnapastúin ar an Mhucros i gCill Chartha gan athrú - tobar atá ainmnithe i ndiaidh Rí de chuid na sióg, Cnapastún, a raibh cónaí air ar Mholaidh na Bruidhne.

Nuair a bhíonn oíche bhreá ghealaí ann, bíonn an tine ghealáin le feiceáil ar an fharraige – tá sé fíordhraíochtúil, cosúil le sióga beaga ag damhsa thart ar an bhád.

Ach cárb as don fhear cháiliúil seo? Tá an béaloideas a bhaineann leis beo beathach go fóill gan amhras: taistealaíonn sé i gcarr sleamháin, á tharraingt ag ocht réinfhia; déanann sé féin agus a chuid sióg bréagáin ina gceardlann sa Mhol Thuaidh; téann sé síos simléir le bronntanais a fhágáil do mhaidin Lá Nollag.

Tá sé ag rá go ndúirt an cumadóir (duine de mhuintir Dhálaigh, ó Inis Mhiceáláin) gur thug na sióga an fonn dó oíche amháin agus é ina shuí cois tine ag seinnt a veidhlín lena uaigneas a cheansú.

Tá an ceol a thagann aisti ar nós cheol na sióg.

Cé go bhfuil a shaothar rud beag *twee* – sampla amháin dá ealaín nféileacán ag ainliú os cionn sióige atá ina suí ar bhláth mór is ea sampla amháin den chineál ruda a dhéanann sé – tá an-tóir ar a chuid íomhánna agus tá clú bainte amach aige i measc phobal an dara saol.

Tá sé le tabhairt faoi deara go fóill, mar shampla, go dtagannn an bithiúnach isteach ar an taobh chlé ‘dorcha’ den ardán agus a chéile comhraic, an tSióg Mhaith, isteach ar an taobh dheas.

Ní chloisfeá tada faoi shióg na bhfiacla ag na comórtais seo mar níl rud ar bith aiceanta faoi! Dé réir suíomh an chomórtais, tá go leor aoisghrúpaí ann agus tabharfar cead do pháistí atá díreach saolaithe in aois cúpla mí páirt a ghlacadh ann.

Más fánach an áit a bhfaighfeá fonn ceoil, is féidir gur fánach an áit a bhfaighfeá sióg freisin.