Géaga ag trasnú ar a chéile, patrúin gheoiméadracha, mar a bheadh líníochtaí de chuid Paul Klee, scrábáil páiste, dlúithe an duilliúir agus ansan, ar an imeall, duilleoigín léi féin, scoite amach ar ghéag lom, éan cuideáin… torthúlacht, éagsúlacht agus neamhbhuaine an tsaoil, ciorcal na beatha, na ceithre ráithe… ga gréine, scáth… agus na clocha is na carraigreacha arís, a ndath, a n-uigeacht, a gcruth.

Bhí ceoltóirí, amhránaithe agus fiú damhsóirí na hÉireann ag malartú a gcuid dioscaí ón am ar fhág muid Aerfort Bhaile Átha Cliath, iad á síniú le scriobláil agus póga, amhail is go raibh duine inteacht ag gabháil a éisteacht leo riamh.