Blianta fada ina dhiaidh sin agus mé anois ag scrabhadh ar an bhfidil (agus fós ag iarraidh foghlaim faoi na ríleanna agus na portanna!) bhuail mé le Dinny arís i mBun Cranncha.
Ansin rinne mé píosaí clasaiceacha nua-aimseartha ar na píobaí, ceol le cumadóirí *avant garde *mar Mhícheál Ó Súilleabháin, agus, ag obair le ceolfhoirne, nochtadh an domhan úr ceoil seo nár thaisteal duine ar bith eile fríd dom, ach níl mé ach ag scríobadh an dromchla, mar a déarfá.
D’aon scríob amháin, tá molta ag an abairt seo na blianta de chleachtais fhadbhunaithe Gaeltachta mar aon le struchtúr riaradh na Gaeilge a chaitheamh i dtraipisí.
org/wiki/Fr%C3%B3%C3%B0i)
Mé féin agus mo mháthair a rinne an turas, seanphéire reathaithe (sa dóigh is nach ngearrfaí na cosa dínn) agus bríste gairid orainn sa dóigh is go dtiocfadh linn treabhadh tríd an uisce agus na crústaigh a scríobadh de ghrinneall na farraige agus amach as íochtar carraigeacha.
Ní dhearna Hardiman aon ghéarscagadh ar an gcoimhlint ghlan seo idir Airteagal 44 agus na hairteagail ilghnéitheacha eile i mBunreacht na hÉireann a luaití go minic chun an cosc ar mhaoiniú creideamhach a scriosadh.