Agus mé brúite isteach sa phuiteach acu, agus an fhoireann eile go léir ina luí orm, bhíos cinnte go bhfaighinn bás díreach ansin.

Ach ar aghaidh leis na ceisteanna! Balor: Dá mbeifeá i do Thaoiseach ar an tír seo, cad é a dhéanfá chun muid a tharraingt amach as an phuiteach ina bhfuil muid? Beairic: Bhuel, is léir domsa, agus mé ag féachaint isteach ón taobh amuigh, go bhfuil an tUasal Cowen ag dul an bealach ceart; agus go bhfuil an Tánaiste ag cuidiú go mór leis ar an aistear aisteach gáifeach seo.

Ar scáth a chéile a mhaireann na daoine, mar a deir an seanrá, ach céard a dhéanann ár gcairde i ríocht na n-ainmhithe is na n-éan sa drochshíon? Tá ceithre rogha acu: - A) Caithfidh siad dul i dtaithí ar na cúinsí agus iad féin a ‘oiriúnú chun maireachtála; nó - B) Rachaidh siad ar imirce; nó - C) Titfidh codladh an gheimhridh orthu, faoi thalamh go hiondúil, go dtí go mbogfaidh an aimsir ar ball; nó - D) Siocadh síos faoi uisce sa phuiteach nó ina leithéid.

I gclabar linne, nó fiú de leataobh linn uisce, beidh an loscainn, an tumadóir mór agus an t-earc luachra agus sléibhe ag déanamh Mo Chaoi díobh féin istigh faoin bpuiteach.

Tá córas fréamhacha curtha síos acu agus tá siad ag sú na maitheasa aníos as an phuiteach cois srutháin.

Tá Laoise Ní Chléirígh i ndiaidh súil a chaitheamh ar mhíolta beaga na linne, an phuitigh agus an mhachaire chladaigh, óir tá an loscann ag dúiseacht, an t-earc luachra ag snámh trí dhufair an fhéir agus tá an cnádán ag righniú leis ar bhán an ghailf in athuair.