D'aithneodh agus d'fháilteodh gach duine roimh a chealtair chaointeach arís.

Scairteann sé *suas *agus scairteann sé *síos*: “An *thuas *a bhí mé nó *thíos*? Nó an ag dul *suas *an staighre a bhí mé nó ag dul *síos*? Nó ag teacht *anuas *nó ag teacht *aníos*?” Agus macalla na gceisteanna sin fós ag preabadh *anonn *agus *anall *ó bhalla go balla agus *suas síos *ó shíleáil go hurlár, cluintear glór uaigneach caointeach ag teacht ón seomra folctha: “Agus an ag dul *isteach *sa tobán seo a bhí mé, nó ag teacht *amach *as?” *Thíos *sa chistin, agus é fós ina shuí ag an tábla, beireann Réamó greim docht daingean ar a chupán.

Ar eagla go gceapfadh éinne nach bhfuil sa cineama ach ealaíon dhoilíosach, nó gur fearr mar theist fiúntais ar scannán a dhorchadas, colún iomlán aerach (ina bhunbhrí) atá i ‘Kino’ na míosa seo.

Ó a bhean ba léanmhar, is léanmhaire fós anois thú.

Ealaíon dhoilíosach is ea cuid mhaith de scannánaíocht na linne, ach ní shin é tús agus deireadh na scannánaíochta ná baol air, dar le Pat Butler.