Maraíonn maidhmeanna sléibhe agus pléascanna mianadóirí ar an toirt ó am go chéile, agus tá go leor eile a mharaíonn galar na scamhóige duibhe, tinneas léanmhar análaithe a thagann ar dhaoine ó bheith ag sú isteach deannach guail.

Mar sin, nuair a tháinig sé chun solais go raibh naonúr mianadóirí sáinnithe faoin talamh in Pennsylvania, go mbeadh siad marbh i gceann cúpla uair agus gur beag seans a bhí ann go bhféadfaí teacht i dtarrtháil orthu, bhí an chuma air go mbeadh scéal uafáis eile le scríobh.

Mhéadaigh líon na n-agóideoirí de réir a chéile agus iad ó ghrúpaí sóisialta éagsúla: búistéirí, mianadóirí, mic léinn, pinsinéirí fiú, iad uilig aontaithe i gcoinne dhíol an gháis agus a ngearán féin acu leis an rialtas ina theannta sin.

I nDeireadh Fómhair, bhí údar eile clamhsáin acu nuair a dúnmharaíodh duine de na mianadóirí agus ligeadh saor an tábhairneoir a rinne an dúnmharú.

Bhí na cúntóirí chomh míshásta sin go raibh póstaer acu agus aghaidh Chaitríona Ruane agus Margaret Thatcher, laoch stailc na mianadóirí, air.

Na mianadóirí i dTuaisceart Shasana, An Bhreatain Bheag agus na hAlban, na dugairí i Learpholl, an phobal poblachtánach sna sé contae, bhí cos ar bolg orthu uilig.

Rinne sé athléiriú i 2001, cuirim i gcás, ar an choimhlint foréigin a tháinig chun cinn le linn stailc mhianadóirí na Breataine sna 80í, ar tugadh Cath Orgreave air.

Chuir an t-amhránaí radacach Paul Robeson aithne ar mhianadóirí ón Bhreatain Bhig le linn dó a bheith i Showboat i mBaile Thiar Londain i 1934.

Mianadóir meánaicmeach de chuid Pháirtí an Lucht Oibre ab ea athair Roy, Arthur Jenkins, a ghríosaigh a mhac chun iarracht a dhéanamh céim a dh’fháilt ó Bhalliol College, Oxford agus aghaidh a thabhairt ar Theach na gCoimíní tar éis 1945.