Cad é an pictiúr a chruthaíonn sin den "dream eile"? An bhfuil mé ag caomhnú an tseicteachais? Ar cheart dom ligint dóibh Gaeilge a labhairt ar Bhóthar na Seanchille?) Sochaí fhearúil ======= Sochaí fhearúil a bhí riamh i sochaí Thuaisceart na hÉireann, bródúil as neart a luachanna aicme oibre.

Chonaic mé grianghraif de *canned hunt* ar siúl agus, glac uaimse é, níl aon rud fearúil nó galánta faoi.

D’fhéadfaí a rá go bhfuil *ethos* leathrúnda, neamhfhoirmeálta i gCLG a deir: gur cluichí “fearúla” iad peil agus iomáint agus is cód é sin a deir “má bhuailtear buille ort, glac leis ach tabhair ceann níos fearr ar ais in am cuí”; go dtarlaíonn scliúchais ó am go ham de bharr theannas na hócáide ach nach bhfuil aon dochar ansin; gur féidir an milleán a chur ar an réiteoir de ghnáth toisc (a) nach raibh smacht aige nó (b) gur shéid sé an fheadóg rómhinic agus araile; baineadh leas as (a) go minic i gcomhthéacs eachtraí na hÓmaí; go bhfuil droch-chaint gháirsiúil inghlactha ag cluichí, ar an taobhlíne, i seomraí gléasta agus araile, go fiú agus mná agus gasúir i láthair.

Thig dinglis fós ar mo chraiceann nuair a chuimhním ar na laochra mórchumhachtacha mascalacha sin.

Tá teaghlach ag gach duine, nach bhfuil? Tá gach uile dhuine mar bhall de theaghlach inteacht! Tuigfidh tusa agus do chuid léitheoirí an meafar seo, gan dabht: “Nuair a bheidh an toghchán seo thart, agus nuair a bheidh Bertie álainn aoibhinn fearúil fortúil arís ina Thaoiseach, agus mise i mo Thánaiste lena thaobh, beidh an tír seo ina cheart den chéad uair riamh.

Agus é trí bliana is fiche – aimsir an dara Cogadh Domhanda – siar leis go Conamara ar thóir fonn agus amhrán lena rothar, a pheann, beart mór smaointe, a théagar fireann agus a nádúr caoin.

Cantaireacht Ghréagórach a chleacht na manaigh - amhránaíocht mhall, beagnach gan rithim, canta i Laidin a líon an eaglais le guthanna fearúla, binne: le tonnta réidh fuaime a shruthlaigh timpeall orthu mar a mbeidís i bhfolcadh fuaime.

I ndáiríre píre is idir dhá áit atá sé, nó tá sé ag iarraidh a intinn bhocht a shocrú ar ionad saoire chun cúpla seachtain a chaitheamh ann ar a shuaimhneas, a bholg biata blonagach le grian gheal dheireadh an tsamhraidh, a thóin théagartha thathagach le gráinníní gainmheacha na trá, cúpla galún de shú na braiche áitiúla lena thaobh, agus scaifte péas armtha ina seasamh i bhfáinne thart air chun mná óga áille na háite a choinneáil amach óna cholainn fhearga fheiceálach.

Ba é údar iaróige na bliana roimhe sin, ná cé acu ab fhearr, peileadóirí glice, sotalacha (dar le muintir na ‘tuaithe’) na hardchathrach nó imreoirí fearúla, ‘soineanta’ na ‘Ríochta’.

Cinnteoidh na cúibeanna beaga seo go bhfanfaidh do dheoch fuar ach go bhfanfaidh tú úr leis agus fearúil nó ar a laghad Fred Flinstone-úil.