Tá cáil na leisce orthu ach is de bharr riachtanaisí bitheolaíochta a chaitheann siad breis is ocht n-uaire déag sa ló ina gcodladh.

É sin ráite, bhí leisce air Maigh Nuad a fhágáil agus chuir sé iarratas isteach fanacht san ollscoil.

Chailleas cuid acu don fhalsacht, ar ndóigh, ach chloígh an chuid ba mhó acu leis na ranganna.

Faitíos, b'fhéidir? Leisce orm dul i gcoimhlint le carranna agus busanna? Nó díreach róleisciúil? Ní fheadar.

Priompallán an Chéiteannaigh sa Chac Bó Arís ====================== Nuair a áirítear lena chéile iad, is athreic iad de na seanmhúnlaí maslacha a thiomsaigh leithéidí Giraldus Cambrensis i gcoinne na nGael chomh fada siar leis an dara haois déag – Na Gaeil – (nó sa chás seo na Gaeil ar de bhunadh an Lucht Siúil iad) mar dhream a bhfuil fírinne na steiréitíopaí seo le sonrú orthu – an mhímhacántacht, an t-ól, an foréigean, easpa dílseachta (ach amháin dá ‘dtreibh’ féin), lorg deirce, an leisciúlacht, an scéalaí, an díbeartach, an trodaí agus mar sin de.

Ach ar ndóigh beidh siad ann i gcónaí nach ligfidh an leisce dóibh a mhalairt a thuiscint; na daoine a mheasann gur dhíbhir Naomh Pádraig na nathracha nimhe as Éirinn, gur muslamach é Barack Obama, nach bhfuil aon ghlacadh ag Aontas na hEorpa le bananaí cama agus nach bhfuil an domhan cruinn!