Níor mhór dúinn fosta glacadh leis i bprionsabal, mar atá déanta ag an tSualainn romhainn, nach dtig linn leanúint de bheith ag brath ar bhreosla iontaiseach mar fhoinse fuinnimh a thuilleadh.

Fiú iontaisí ar de dhéantús an duine iad – an t-ilstórach is airde, nó an taiscéalaí spáis is faide in imigéin uainn, is matamaitic bhreá ghalánta a dhéanann cur síos orthu, agus déarfadh matamaiticeoir leat go bhfuil a áilleacht féin ag baint le gach aon cheann acu.

Nocht siad iontaisí úra sa téacs agus san fhothéacs.

‘Eas’ is ciall le ‘rhaeadr’: is ar an mbaile seo atá an t-eas is airde sa tír agus áirítí é ar cheann de sheacht n-iontaisí na Breataine Bige sa tseanaimsir.