Ní raibh riamh roimhe eagras ionadaíoch, daonlathach ann, le guth a thabhairt do na grúpaí uile atá ag déanamh réimse leathan oibre ar son na Gaeilge fud na sé chontae.

Cuid acu trí liosta vótóirí iarchéime ollscoile; cuid eile ó phainéil éagsúla atá in ainm is a bheith ionadaíoch ar shochaí na hÉireann; agus aon duine dhéag a roghnaíonn Taoiseach an lae.

Níor cheart fáil réidh leis an Seanad ach is cinnte gur cheart an córas ionadaíoch a athrú sa dóigh is go mbeadh guth ag gnáthdhaoine na tíre, seachas ag na bodaigh amháin.

Ardófar líon na vótaí a bheidh ag na tíortha móra sa Chomhairle Eorpach ach ní dhéanfaidh sé difríocht mhór mar go gcaithfidh siad “tromlach dúbailte” a fháil sa chóras nua – “55%, ar a laghad, de na ballstáit, agus é a bheith ionadaíoch de 65%, ar a laghad, de dhaonra an Aontais.

Ar ndóigh ní raibh na polaiteoirí cama a tháinig os comhair na mbinsí fiosrúcháin agus na gcúirteanna éagsúla ar dhóigh ar bith ionadaíoch ar bhunús mór ár mbaill.

I bhfocail eile, cé go bhfuil a sainchúram Gaeltachta coinnithe ag an Údarás is léir go bhfuil sé beartaithe deireadh a chur le nós a mhair breis is tríocha bliain! Leis an Straitéis a chur i bhfeidhm beidh gá le húdarás láidir, ceann atá ionadaíoch ar na pobail Ghaeltachta éagsúla.

Ní hiontas ar bith é sin nó is comhlacht ionadaíoch é an Dlí-Chumann a oibríonn ar son na ndlíodóirí féin.