" "Chonacthas dom gur siombail den intleachtaí aonair uaigneach a bhí sa phocaire gaoithe.

Ansin, ar chúis éigin, d'imigh an naimhdeas a bhí eatarthu, thit sí i ngrá lena éirim agus lena ghreann, d'éiríodar an-cheanúil ar a chéile agus pósadh iad i 1961.

Níl aon dabht ach go bhfuil sárintleacht agus tuiscint an-ghéar ar an pholaitíocht ag an Uasal Cowen.

Fear an-intleachtúil, an-chliste agus sóisialta freisin ab ea é.

Tá siadsan ag iarraidh rud éicint *deep and meaningful *a mholadh, a thabharfas léargas orthu féin mar dhaoine sofaisticiúla, a bhfuil intleacht den chéad scoth acu, seachas rud éicint siamsúil agus b’fhéidir seafóideach agus éadrom mar chlár.

Leathnaíonn an dátheangachas an intleacht.

Measann sí gur bean “an-láidir, an-chliste” í Hanafin agus deir sí gur fear é Lenihan a bhfuil an-intleacht aige agus atá go hiontach ag teangacha.

Is maith linn daoine dubha chúns atá siad ag rince agus ag casadh popcheoil, ach is le daoine geala gach a bhaineann le hintleacht agus le heolaíocht.

Ní raibh riamh aon dabht ach go raibh an bheirt acu rannpháirteach sa chaimiléireacht seo, ach ba í sárintleacht chalaoiseach Myatt a bhí taobh thiar den chomhcheilg.

Tá urraim sa líne sin d’intleacht a athar agus urraim don duine beo nár thréig a intleacht in ainneoin anró.

Smaoiním ar a héirim cheoil agus samhlaím í sa stiúideo le ceoltóirí a banna, ag pleidhcíocht le smaointe ceoil, ag ceardaíocht, ag múnlú, ag fiosrú agus “African Mailman”*, *nó “He Needs Me”nó “You’ll Never Walk Alone*” *á seinm acu.

Chomh maith leis sin, an tábhacht atá ag baint leis an réimse intleachta, an íomhá d'Éirinn atá bunaithe ar an chultúr a chur ar aghaidh agus, ar ndóigh, beidh m’fheachtas bunaithe ar an taithí atá agam agus mé ag feidhmiú mar Aire in Éirinn agus thar lear agus ar an taithí atá agam ag troid ar son cearta an duine.

De réir an chreathlaigh chéanna, tagann an fhéiniúlacht ón stair, tagann luachanna an tsaoránachais as conspóidí stairiúla, agus dá bhféadfaí an réimse stairiúil a leathnú, thabharfaí borradh ar leith don intleacht náisiúnta.

Má thug an chuimhne cead isteach dúinn san am atá caite, thug an éirim léamh críonna ar an am i láthair.

Chruthaigh an míchumas nó an fhuarchúis intleachtúil seo deacrachtaí dáiríre di ach go háirithe sa mhaorlathas i Whitehall.

Muna bhféadfaí éalú ón namhaid, ar a laghad d’fhéadfaí é a chur fé scrúdú agus úsáid á bhaint as géarchúis an scríbhneora oilte.

B’é sin an bua ba thábhachtaí sa pholaitíocht dar le Bagehot, agus is é a bhí i gceist aige leis an gcoincheap sin ná gné ar leith den intleacht atá neamhspleách ó himeachtaí laethúla chóras na polaitíochta, gné a dhéanann fadhbanna teibí a scagadh gan cur isteach ó fhadhbanna gearrthéarmacha.

Chonaic Robert McMillen dhá bhandia, as aois an chré-umha agus aois an iarainn, ag streachailt in aghaidh a chéile ar ardmhá intinn an phobail an mhí seo chuaigh thart.