Agus más fíor go dtuigeann níos mó daoine ná riamh san Eoraip go bhfuil praghas le n-íoc as ár gcuid caiteachais agus as ár gcuid forbartha neamhshrianta, agus as ár gcaidreamh éagórach agus impiriúil leis na tíortha bochta, is léir chomh maith nár bhog Stáit Aontaithe Mheiriceá oiread is órlach ón ráiteas cáiliúil a thug George Bush ag Rio sa mbliain 1992.

"Ó aimsir na Rómhánach anall cailleadh cúig mhórarm impiriúil sa bhfásach sin," a déarfas duine amháin acu, agus beidh an ceart aige.

Cosúil le neart áiteanna eile sa domhan, cuireadh tús le fadhbanna móra na tíre nuair a ghlac tíortha impiriúla de chuid na hEorpa seilbh ar an Nua-Ghuine sa 19ú haois.

Ar ndóigh is cóir an t-uafás sin a choinneáil i gcuimhne i gcónaí, cé gur smál ar an gcuimhne sin an míleas polaitiúil a baineadh as an gcuimhneachán i mbliana, nuair a cuireadh an cogadh in aghaidh na Naitsithe i gcomparáid leis an bhforghabháil impiriúil ar a dtugtar "an cogadh in aghaidh na sceimhlitheoireachta".

Murab ionann agus formhór Stát-Rúnaithe Thuaisceart Éireann, leithéid Mates, Mayhew, agus Mandelson, tá an tUasal Hain tar éis a léiriú go soiléir nach bhfuil aon ghrá aige don seanchóras impiriúil ná d’oidhreacht na himpireachta sa lá inniu.

Ba nuálaí oideachais é an Piarsach, d'aithin sé an t-idirdhealú idir oideachas cuimsitheach agus an scolaíocht thraidisiúnta a bhain leis an gcóras impiriúil.