Is saineolaí mé anois ar chúram spuaiceanna agus ar conas codladh i leaba gan bhraillíní atá níos cosúla le hámóg, i seomra le 30 duine eile, cuid acu ina speisialtóirí i sranadh go hard.

Bhí m’ámóg in airde agam agus bhí gach duine eile ag dul a chodladh, ach le sceitimíní imní orm, shuigh mé chun tosaigh i ngraidhp an bháid ag breathnú ar an domhan draíochtúil amach romham.

Chroch mé m’amóg in airde i mbothán folamh agus d’itheamar dinnéar le chéile.

Mise ag codladh in amóg ar an trá agus Nandos sa bhosca fúm, ach fós rinne sé gleo mór i rith na hoíche.

Ar ais ag mo champa, ag luí ar m’amóg, breathnaím trí leathshúil ar an gcrann aonarach sin thall.