Tá sé deacair do mhéar a chur go díreach ar bhunbhrí shaothar na nImpriseanaithe - aithníonn daoine é seo nuair a fheiceann siad a saothar.

Caithfidh duine a bheith tumtha sa traidisiún seo sa dóigh is go mbeidh bunbhrí nó eisint an traidisiúin ina fhéitheacha, nó sa dóigh is go mbeidh féith an damhsa ar an sean-nós ann.

Níl áilleacht ag baint leis an chonradh agus ba bhreá le gach tír píosaí a athrú, ach tá a bhunbhrí simplí go leor: cuirfidh sé feabhas suntasach ar fheidhmiú an Aontais agus is ar leas na tíre seo atá sé dá bharr sin.

Muna mbeadh duine ná deoraí ann, tá atmaisféar, tá boladh na ndaoine seo ann fós.

Ach sin agaibh eisint na faidhbe.

An príomheisint a tháinig as, ná, neamhspleáchas agus cruthaitheacht an Phiarsaigh.

An té a thabharfas cluas d’aitheasc an Uachtaráin Uí Uiginn, cluinfidh sé gur duine é a thuigeann an gortú a chuireann an bhochtaineacht ar chroí an duine.

Agus más trí mheán na putóga a oibríonn fíorscannán, go príomhga, agus creidim gurb é sin nádúr agus eisint scannáin, níl de dhul as agam ansin ach fíorscannán a thabhairt ar obair dhéanaí Steve Mc Queen, Sasanach.

An tsochaí a chuirtear inár láthair anseo, is sochaí í nach bhfuil tuiscint cheart do bhrí na saoirse agus leanann na modhanna saoil dá réir i bhfeidhm aici go fóill.

Theastaigh an rud aiceanta ó na daoine ansin, an rud a raibh an dúchas fós ann, go téagartha.

D’fhág Robert McMillen ‘Gleann na nGealt thoir’ seal, seal a thug deis dó meabhrú ar ‘cló ceart’ na ndaoine, cló atá ceilte ar éigean orthu i stair oidhreachta na comharsan acu féin.