Bhí go leor foréigin ar na sráideanna, íomhánna nach raibh le feiceáil ó bhí blianta deiridh dheachtóireacht Franco ann.

Déanann sé comparáid idir an chaoi a bhfuil cúrsaí san Arab Shádach inniu agus an Iaráin faoi dheachtóireacht an *Shah *i 1979.

Bhí leithéidí McKearney ag moladh go fiú go mbunófaí deachtóireacht phrólatáireach agus go ndéanfaí na feirmeacha a chomhshealbhú.

Ba mhaith leo cosc a chur ar shearmanais chuimhneacháin ag uaigh Franco agus níos mó aitheantais a thabhairt dóibh siúd a d’fhulaing bás agus céasadh le linn 40 bliain den deachtóireacht fhaisisteach.

Ar ndóigh, chuirfeadh easaontóirí síos ar seo mar dheachtóireacht, go bhfuil Sealadaigh shinsearacha ceannaithe le “impireachtaí” dá gcuid féin.

Dá bhrí sin, cuireadh deachtóireacht mhíleata in ionad rialtais dhaonlathaigh ar bith a bhí báúil leis na boicht i dtír i ndiaidh tíre, ag tosú leis an mBrasaíl i 1964.

Is é an t-aon tairbhe a thiocfaidh, i mo thuairimse, as cinneadh náireach Choiste Idirnáisiúnta na gCluichí Oilimpeacha cluichí na bliana seo a bhronnadh ar an tSín ná go dtugann sé deis don phobal idirnáisiúnta a dhéistin a chur in iúl faoin chos ar bolg atá á déanamh ag an deachtóireacht bhrúidiúil seo ina tír féin agus ina cuid críoch faoi fhorghabháil.

” Taobh istigh de thrí mhí, tar éis dhó na focail breátha sin a rá, cheadaigh Kennedy don CIA, ionradh náireach a dhéanamh ar Chúba, a bhí tar éis saoirse ó dheachtóireacht Baptista a bhaint amach, an bhliain roimhe sin.

Ach an ndéanfadh sé aon dochar dá dtéidís i léig faoi mar a chuaigh an fhístéip nó an gramafón? Leanfadh deachtóireacht i bhfeidhm gan aon nuacht a bheith á scaipeadh inti, ach tá an oscailteacht mar fhuil i gcóras daonlathach.

(Féach na naisc thíos) Ceacht staire gairid do na hógánaigh agus dóibh siúd nach raibh ag tabhairt aon aird ar an scéal thiar sa bhliain ’82: ghabh fórsaí na hAirgintíne, tír a raibh deachtóireacht mhíleata i réim ag an am, na hoileán Falkland gan mórán deacrachtaí.

Bhí deachtóireacht mhíleata i réim sa Bhrasaíl ag an am agus bhí cosc ar pháirtithe polaitiúla.

” Is duine é Ai Weiwei a úsáideann a stádas mar ealaíóntóir, dearthóir ailtireachta, agus tráchtaire sóisialta chun aird a tharraing ar an easpa daonlathais atá ina thír dhúchais féin agus le brú a chur ar an deachtóireacht Shíneach a bheith níos fulangaí.

Is mór an tionchar a bhíonn ag cláir fógraí ar aeistéitic áite, gan amhras, ach an féidir chomh maith creimeadh áirithe a bhrath ar chaighdeán morálta na n-údarás poiblí a leanann beartais mar seo? Deir Hanno Rauterberg, a scríobhann don nuachtáin Gearmánach, Die Zeit, gur cineál deachtóireacht nua atá san fhógraíocht nach bhfuil duine ar bith ábalta a sheachaint agus, le himeacht aimsire, go nglacfar leis mar rud atá, ní hamháin ‘nádúrtha,’ ach go bhfuil sé de cheart ag fógróirí an lámh in uachtar a bheith acu ar spásanna poiblí.

Agus é ag labhairt fén *Welfare State* dar ghearr Rialtas Atlee as an gcloch idir 1945-51, mar aon leis na gearáin chantalacha Chaitliceacha a dhéantaí ina leith, scríobh sé: “Is é mo bharúil féin gur túisce a ghéillfeadh muidne in Éirinn, bíodh is gur Caitlicigh muid, do chóras deachtóireachta ach go dtiocfaidh sé uainn féin ón taobh istigh.

Bhí seisean ag léirsiú don chéad uair ina shaol, ba chuimhin léise na holl-léirsithe ag tús na 1980í a chuir deireadh le deachtóireacht mhíleata na linne.

Tá léargas ar shaol úr saor ó dheachtóireacht Saddam Hussein agus ó chogadh le feiceáil i bpailliún na hIaráice, a bhfuil saothar ó aon ealaíontóir déag ó áiteanna éagsúla sa tír ann agus a dhéanann ceiliúradh ar chruthaíocht agus spiorad an ealaíontóra atá in innimh saothar ealaíne a chruthú in áit nach bhfuil mórán eile fágtha.