I still feel that dizzy sense of magic of my childhood: in the darkness of the wardrobe, I slowly wind one frame after another, see almost imperceptible change, wind faster – a movement *The Magic Lantern*, 1987 DúcheisteannaNí haon ionadh go bhfuil an bás, an mhortlaíocht agus mistéir Dé agus na beatha i measc na ndúcheisteanna a threabhann Bergman ina chuid ealaíne.

Agus maidir le freagra na dúcheiste a d’ardaigh mé ar dtús – ní pornagrafaíocht ealaíonta é ‘Antichrist’ mar go bhfuil sé dleathach mire dá leithéd, féinghortú dá leithéid, síocóis dá leithéid a scrúdú.

An réamh-mhacalla iad na ribíní bána seo de na comharthaí réaltógacha buí lena mbrandálfaí díchumhachtacha eile sa tsochaí céanna scór bliana ar aghaidh? Agus, más ea, arbh iad Klara agus Martin a smaoinigh ar a leithéid de chleas úiríslithe? Meabhrú na ‘ciontachta’, agus náiriú poiblí san am gcéanna? Arís, fágann Haneke an dúcheist ar oscailt dúinn.

Is cluichí cláir, cártaí, dúcheisteanna nó cluichí bunaithe ar chlár teilifíse 42% de na cluichí seo agus imríonn 55% de lucht a n-imeartha iad ar uirlis shoghluaiste.

”* Glac uaim é, beidh an denouement i Meiriceá á n-iompar abhaile leat nuair a múchfar na teidil chreidiúna dheiridh, agus beidh na dúcheisteanna a ardaítear ina ábhar coganta agat go ceann tamaill ina dhiaidh.