Agus mé ag suí chun boird le mo rogha de bhéile a phiocadh ón gclár leathan atá ar fáil le linn Sheachtain na Gaeilge tá uisce le mo ghialltrachaí le dúil! Ach ní fhéadfainn gan an choirm cheoil mhór in Break for the Border (i lár chathair Bhaile Átha Cliath) a bheas ar siúl Dé Céadaoin, 13 Márta a lua libh.

Tá andúil agam i scríbhinní Mháire, nó tá Gaeilge iontach iontu, cibé locht atá orthu mar litríocht - agus sílim go bhfuil an iomarca déanta de na lochtanna ag lucht na léirmheastóireachta.

Ach nach bhfuil seisean ag baint sochair astu ar mhaithe lena leas féin agus, ceist níos lárnaí arís, an ealaín atá i gceist leis an saothar seo nó tuairisciú de chineál éigin ar an dúil mhillteanach atá againne, daoine, clú agus aitheantas a bhaint amach dúinn féin, is cuma cén praghas atá le híoc againn? Tá “oifig” ag Collins istigh sa Tate atá mar chuid den taispeántas agus ina ndéanann sé eagarthóireacht ar a chuid scannán.

Áilíos an Úill Tá an challaireacht seo uilig ag teacht mar gheall ar thuras a thug mé i ndiaidh na Nollag (go NY).

Murar chuir lucht saineolais spéis in intinn an linbh roimhe seo, is iontach an chaoi ar chuir an pobal dúil i dtorthaí an taighde.

Anó Scéalta na Liarlóg ============ Maíonn go leor iriseoirí gur bhagairt do shaoirse cainte na meán iad na ‘sárurghairí.

’ Ceapann go leor eile, áfach, nach bhfuil iontu ach aisfhreagra ar chíocras áilíosach na nuachtán thablóideacha: *It is the natural consequence of unwarranted tabloid intrusion into the bedrooms of assorted celebrities and, as such, does not threaten proper journalism.