Bhí an-chiníochas ansin.

Bunaíodh an choilíneacht seo ar phríosúnacht, ar chiníochas agus ar chinedhíothú.

Daoine ón Afraic agus ón Áis atá thíos leis an chiníochas seo ach, ainneoin gur Sínigh níos mó ná leath na ndaoine atá ina gcónaí i gCearnóg Whitehall, tá an bhéim anois á cur ar Chaitlicigh arís.

Chuimhnigh mé ar an eachtra seo nuair a chuala mé focail Mháire Mhic Ghiolla Íosa, ag cur an dearcaidh a bhí ag Protastúnaigh i leith na gCaitliceach i gcomparáid le dearcadh na Naitsithe ar na Giúdaigh (agus samplaí eile den chiníochas).

” Deir Brian gur cuimhin leis eachtraí den chineál céanna a tharla ina cheantar féin in Ard Mhacha, ach nach ligeann sé don chiníochas teacht isteach ina smaointe.

Ó, is mór an meas atá agam orthu go léir, nó níl rian ar bith den chiníochas ionam.

Sin sampla amháin den chiníochas dofheicthe nach féidir méar a leagan air.

Maíodh sna meáin san India go raibh na hionsaithe bunaithe ar chiníochas agus ar dhearcadh diúltach san Astráil i leith na nIndiach.

É sin ar fad ráite, in ainneoin chonspóidí faoi dhrugaí, faoi bhaghcait pholaitiúla, chiníochas agus faoi oilbhéimeanna éagsúla (mar shampla shiúil foireann sacair ban na Cóiré Thuaidh den pháirc nuair a ardaíodh brat náisiúnta na Cóiré Theas roimh a gcluiche), leanann an Ghluaiseacht Oilimpeach ar aghaidh agus í ag díriú ar na hidéil a spreag Baron Pierre de Coubertin in 1894 í a bhunú.

Ach níor lig don chiníochas, a bhí sách forleathan sna Stáit go fóill, dóibh cur fúthu áit ar bith ba mhian leo.

D'fhreastail Liz Curtis ar chruinniú i mBéal Feirste faoin chiníochas an mhí seo caite agus ghoill an méid a chuala sí ansin faoin fhadhb go mór uirthi.