Díol iontais é gur chuir mé suim i gcúrsaí dátheangachais, cé gur timpeallacht iontach aonteangach a bhí in Varkaus.

Bhí sé i gceist acu foclóir aonteangach Gaeilge a chur le chéile (macasamhail fhoclóir Béarla Oxford), agus ní raibh a leithéid déanta riamh sa tír seo.

Daoine a labhraíonn níos mó ná teanga amháin, tuigeann siad sin níos fusa na daoine atá aonteangach.

Ní hamháin go gcasann sí steiréitíopaí inscne thart timpeall – ag ligean dá carachtair fhireanna freastal a dhéanamh ar na carachtair bhaineanna – ach cuireann sí na príomhcharachtair fhireanna i láthair mar dhaoine aineolacha, aonteangacha, nach smaoiníonn ach ar a saint chun bia agus airgid (i gcás Ghusaí Gaimbín) agus mar chladhairí críochnaithe (i gcás Tuff).

xii sa réamhrá) An mbeadh sé d’uchtach againn gan ach an Ghaeilge a labhairt sa lá atá inniu ann? An dteastaíonn athbheochan na Gaeilge uainn, i ndáiríre? Measaim féin gurb é an rud a theastaíonn le go mbeadh an Ghaeilge á labhairt ar fud na tíre ná glúin aonteangach Ghaeilge.

Tá muinn ar an náisiún is aonteangaí san Eoraip -- go díreach taobh thiar de na Sasanaigh, agus is náireach an rud é sin.

Ag deireadh an 19ú aois, ní raibh ach 1% den phobal aonteangach Béarla.

Ní ghá dhuit ach breathnú ar na bileoga aonteangacha agus na foirmeacha iarratais aonteangacha, atá ag cuid mhaith de na coláistí lena thuiscint nach le freastal ar dhaoine le Gaeilge atá na coláistí ann.

Ceantar aonteangach a bhí ann i 1974, tá sé chomh maith dhuit a rá, ach is ceantar dhátheangach anois atá i gCois Fharraige agus an Ghaeilge faoi bhrú millteanach le dhá scór bliain anuas.