Bhí an teanga Lochlannach seo aonfhoirmeach go dtí gur thosaigh na Lochlannaigh ag dul go réigiúin dhifriúla (Albain, Sealtainn, Inse Orc, Inse Ghall, Oileáin Fharó agus an Íoslainn).

Tá an Íoslainn agus na hOileáin Fharó achar fada ón Danmhairg, agus ní raibh siad oiread faoi dhorn na tíre sin.

Tá Lochlannaigh Inis Tuile - na hÍoslannaigh - ag rá anois nár chuala siad achainí na dtíortha sin i gceart.

D’fhliuch siad a ngoib le braon de shú na braiche, ar mhaithe leis an bheirt acu a chosaint ó luaithreach na hÍoslainne, agus chun Balor bocht a mhisniú i ndiaidh dó trí lá agus trí oíche a chaitheamh ag an gheata, gan aon ghreim bia ná néal codlata.

Tá Donncha Ó hÉallaithe agus a chairde ag déanamh bealaigh ar an bhfarraige mhór ó thuaidh ach ní hí an aimsir is fearr atá feicthe acu ó d’fhágadar Gaillimh ina ndiaidh leis an Íoslainn a bhaint amach.